مردم می خواهند که خانه ملت صدای قربانیان خاموش باشد
درپی فاجعه ای که در روزهای اخیر برای آتنا اصلانی دختربچه هفت ساله پارس ابادی رخ داد و بدن سلاخی شده و مورد تجاوز قرار گرفته او یافت شد، همراه با جریحه دار شدن روح جامعه ایرانی، واکنش های متعدد، تسلیت ها و اعلان همدردی های فراوان نیز از جانب مسئولان دیده شد. همچنین برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی خبردادند که به این مورد ورود کرده و پیگیری خواهند کرد!
اما سوال اینست که آیا آتنا تنها کودکی است که در جامعه ما مورد آزارقرار گرفته است؟ در مصاحبه هایی که با خانواده او بعد از کشف ماجرا انجام شد، تاحدی بنظر می رسید که این کودک از روزهای متوجه حرکاتی از سوی مرد متجاوز مغازه دار درهمسایگی محل کار پدرش شده بوده، اما چرا آتنا سکوت می کند تا به این مرحله برسد؟چرا افراد مورد تجاوز سکوت می کنند و یا شکایات آنها راه بجایی نمی برد؟ آیا برای تمامی کودکانی که مورد انواع خشونت خانگی، اجتماعی، روحی، فیزیکی و آزار جنسی و… قرار می گیرند نباید نگران باشیم؟ آیا همه ما مسئول نیستیم؟
گرچه در قانون ما در اینباره مواردی مشخص وجود دارند، اما با توجه به تغییر و تحولات زمان و شرایط، لازم است که اصلاحاتی صورت گیرند و یا قانون مفصل تری با عنوان قانون حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان به مرحله اجرا درآید. همچنین درباره قوانینی که والدین را مکلف می سازند شرایط آموزش کودکان را فراهم کنند نیز لازم است که اقدام شود.
با این دغدغه، گروهی از جامعه مدنی نگران از این وضعیت، اعم از فعالان مدنی،رسانه ای، سیاسی، اصناف و اقشار مختلف مردم، در نامه ای سرگشاده که خیلی زود بالغ بر ۴هزار امضا شد، از نمایندگان مجلس شورای اسلامی بعنوان نمایندان مردم در خانه ملت خواستند که خیلی زود درباره مسئله اصلاح و وضع قوانین حمایتی در مقابل خشونت، به ویژه خشونت علیه کودکان اقدام کنند.
متن بیانیه به شرح ذیل است که در انتهای آن از لینک می توانید شما هم به جمع امضاکنندگان بپیوندید:
به نام حق و عدالت
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ایران،
همانطور که مستحضر هستید، این روزها نام آتنا اصلانی و فاجعه‌ای که برای این کودک رخ داد، مکرر دراخبار شنیده می شود. کودک ۷ساله پارس‌آبادی که پیکر بی‌جان سلاخی‌شده‌اش در پارکینگ مغازه‌ای نزدیک به محل کار پدرش پیدا شد و به گفته پزشکی قانونی آثار آزار جنسی در بدن او مشاهده شده است. خبر این فاجعه دردناک هر انسانی را در اندوهی جانکاه فروبرده‌است. تلخ‌تر آنکه آتنا تنها قربانی کودک‌آزاری در ایران نیست. چه بسیار هستند آتناها و ستایش‌هایی که قربانیان خاموش کودک‌آزاری هستند و فریاد دادخواهی آنها به گوش کسی نمی‌رسد و چه بسیار هستند کودکانی که به دلایل عدم ارائه آموزش‌های صحیح و غلبه فرهنگ نادرستی که قربانی تعرض جنسی را مذمت می کند و برچسب می‌زند، سکوت می‌کنند.
متاسفانه به دلیل نهادینه شدن برخی از عرف‌های غلط فرهنگی، بسیاری از خانواده‌هایی که فرزندانشان مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند تحت عنوان حفظ آبرو از شکایت علیه مجرم صرف نظر می‌کنند. در بسیاری موارد نیز کودکان توسط والدین و سرپرستان خود مورد خشونت مداوم و آزارجنسی و فیزیکی قرار می‌گیرند که غالبا فریادرسی ندارند.
محدودیت‌ها و نواقص قانونی، نگاه مالکیتی به کودک و به رسمیت شناخته نشدن حقوق کودکان مستقل از والدین و سرپرستان آنها، دشوار بودن اثبات جرم، عدم تناسب میان جرم و مجازات و اطاله دادرسی، پیگیری و شکایت از مجرمین و مجازات عادلانه آنها را در بسیاری موارد عملا ناممکن کرده است.
آنچه مسلم است، برای پیشگیری از چنین فجایعی، اصلاح قوانین، گرچه لازم است، اما کافی نیست. در کنار چنین اقداماتی، پر کردن خلاهای قانونی، آگاه‌سازی و ارائه آموزش‌های لازم به کودکان و والدین و سرپرستان آنها، امری ضروری‌ست که متاسفانه در سیستم آموزشی کشورما، تاحد زیادی مغفول مانده است.
از این رو، ما، بعنوان بخشی از جامعه مدنی که نگران امنیت و سلامت جسمانی و روحی کودکان هستیم، از اقشار مختلف فعالین مدنی، فعالین حقوق کودک، دانشگاهیان و دانشجویان، معلمان و…، از نمایندگان منتخب مردم در مجلس شورای اسلامی انتظار داریم که بنابر وظیفه‌ی خود در مقابل مردم، با ورود به این مساله اقدامات لازم را نه به صورت موردی ودرباره این کودک قربانی، بلکه در راستای اصلاح و یا وضع قوانین حمایتی تامین‌کننده امنیت و حقوق کودکان و ملزم نمودن سیستم آموزشی رسمی کشور به ارائه آموزش‌های لازم به آنها، انجام دهند و صدای قربانیان خاموش کشور درخانه ملت باشند.
چنانچه تمایل به همراهی با این درخواست از نمایندگان دارید، از لینک زیر وارد شده، با درج نام و نام خانوادگی خود و کلیک بر گزینه سابمیت در انتهای صفحه، امضا کنید:
