زنی تنها برای یک فصل

فخرالسادات محتشمی‌پور .فعال حقوق زنان

«شهلا حبیبی» نامش با «دفتر امور زنان ریاست جمهوری» زنده‌یاد «آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی»پیوند دارد و راه‌اندازی دفتر امور زنان در بیش از دو دهه پیش  به‌عنوان مکانیسمی نهادین برای رفع تبعیض علیه زنان بارقه امیدی در دل‌های زنانی تاباند که جایگاه واقعی و سهم و نقش‌شان را در مدیریت کشورشان جست‌وجو می‌کردند.  شهلا حبیبی نام‌آشناست؛ زیرا نامش با «امور زنان» پیوند خورده؛ زنانی که به‌عنوان نیمی از جمعیت، کشور عزیزمان «ایران» برای رسیدن به توسعه نیازمند نقش‌آفرینی آنان است. در چهار سالی که توفیق همکاری در مرکز امور مشارکت زنان را داشتم، خاطرات خوشی از ایشان از زبان همکاران می‌شنیدم و پس از آن نیز به‌عنوان بنیان‌گذار حرکت‌های تأثیرگذار در مسیر بهبود وضعیت زنان، البته با حمایت‌های شخص رئیس‌جمهور و پشتیبانی‌ها و همراهی‌های فرزندان گرامی ایشان بانو فائزه و فاطمه هاشمی، همیشه ذکر خیر او بوده و هست. البته این به آن معنا نیست که او مدیری بی‌نقص بوده و در کارش اشکالی وجود نداشته؛ کمااینکه همه مدیران کشورمان از صدر تا ذیل از این نظر قابل نقد هستند و اگر فضای مناسب و آزاد وجود داشته باشد، با نقد و نظرها امکان اصلاح روند مدیریتی کشورمان بیش‌از‌پیش مهیا خواهد شد؛ اما آنچه درخور‌توجه و
تأمل‌برانگیز است، آن است که او با فعالیت‌های شبانه‌روزی و دغدغه‌مندانه در دفتر امور زنان ریاست‌جمهوری راه را برای مشارکت همه‌جانبه زنان ایرانی فارغ از تفاوت آرا و نظرها و اختلاف سلیقه‌ها گشود؛ به‌طوری‌که درِ این دفتر به روی صاحبان ایده و نظر بسته نبود و نیز با وجود امکانات بسیار محدود دفتر، بخش ارتباطات مردمی ملجأ و پناهگاهی برای زنانی بود که تا آن زمان به دردهایشان توجهی نشده بود.  بر هیچ‌کس پوشیده نیست که اولین سفر بین‌المللی حدود ١۵٠ نفر از زنان ایرانی با عنوان انجمن‌های غیردولتی به کنفرانس پکن به همت این زن تلاشگر، علاوه بر تغییر نگاه جهانی به جایگاه و موقعیت زن ایرانی، تغییر نگرشی در این زنان جهان‌دیده و تجربه‌آموخته و نیز مسئولان به وجود آورد که نه‌تنها باید بیش از گذشته احساس مسئولیت کنند و برای بهبود وضعیت زنان ایران بکوشند بلکه باید تلاش‌ها و فعالیت‌هایشان مطابق با استانداردهای بین‌المللی هماهنگ با قوانین داخلی کشورمان و هم‌جهت با کنوانسیون‌های بین‌المللی باشد تا راه هرگونه سوءاستفاده و خلاف واقع‌گویی را بر هر مقام و نهاد بین‌المللی مغرض ببندد.

باری امانتی که شهلا حبیبی پس از پایان دوره مسئولیتش به دوش خواهرانش گذاشت، با ارتقای این دفتر به مرکز امور مشارکت زنان در دوره اصلاحات و حضور رئیس این دفتر به‌عنوان مشاور رئیس‌جمهور در هیئت دولت، و نقش‌آفرینی‌های به‌موقع و متناسب با شرایط و نیاز روز جامعه به وسیله ایشان و همکارانش، حفاظت شد و پس از وقفه‌ای هشت‌ساله مجددا صاحبان اصلی کرسی حمایت از حقوق زنان در دولت تدبیر و امید پای در نهادی گذاشتند که به معاونت رئیس‌جمهور ارتقا یافته بود و اینک انتظار می‌رود این نهاد دقیقا منطبق با شرایط روز داخلی و بین‌المللی و مطابق با اراده زنان و مطالبات واقعی آنان ایفای وظیفه کند تا روح آن بزرگوار در خلد برین قرین آرامش بیشتری باشد.
نکته‌ای که در این نوشتار می‌خواهم بر آن تأکید کنم، نقش‌آفرینی بانو شهلا حبیبی پس از پایان مسئولیت دولتی‌اش به‌عنوان فعال اجتماعی حوزه زنان است؛ یعنی از نوع همان دغدغه‌مندی که خانم زهرا شجاعی نیز از آن دور نماند و هر دو تلاش برای بهبود وضعیت زنان را در فضای مدنی و در بخش غیردولتی ادامه دادند و با دوری‌جستن از قدرت و امکانات دولتی از احساس مسئولیت‌شان در این زمینه کاسته نشد. به یاد دارم وقتی پس از مدت‌ها تردید و تأخیر سرانجام پست مدیریت امور بانوان وزارت کشور را پذیرفتم، دوستی از من پرسید شما که قصد پذیرش مسئولیت داشتید، چرا این پست را پذیرفتید؛ در‌حالی‌که شرایط بهتری هم برایتان مهیا بود. من درحالی‌که سعی می‌کردم تأسف خود را از شنیدن این کلام پنهان کنم، گفتم: پست نبود که من را به قبول انجام وظیفه در حوزه زنان وادار کرد؛ بلکه احساس وظیفه در این حوزه من را وادار به پذیرش پست کرد. از‌این‌رو نه قبل و نه بعد از دوره کوتاه خدمتگزاری در وزارت کشور دولت اصلاحات مدیریتی را نپذیرفتم؛ اما به همان میزان بلکه بیشتر در فضای غیردولتی و جامعه مدنی برای زنان خدمتگزاری کرده و خواهم کرد.  از‌این‌رو برای شهلا حبیبی که زنی برای تمام فصول نبود و همّ و غمش را به خدمت زنان مصروف داشت، احترام قائلم و برای آرامش روحش دعا می‌کنم و به همین میزان برای خواهر بزرگوارم زهرا شجاعی حرمت قائلم و برای سلامت و اثربخشی هرچه بیشتر فعالیت‌هایشان دعا می‌کنم.  خداوند عاقبت همه ما را به خیر ختم کند و کینه و نفرت و حسد و همه آثار و مظاهر شیطانی را از دل‌های ما بزداید و دایره دوستی‌ها و محبت‌هایمان را روزبه‌روز گسترده‌تر کند با تخلق به اخلاق محمدی و صفات والای الهی از‌جمله رحمانیت و رحیمیت او.

منبع: شرق